Να 'μαι και εγώ....

Αγαπητό μου blog,

Μετά από μια δεκαετία και βάλε ξανασυναντιώμαστε...Εσύ βέβαια μπορεί να μη με θυμάσε,γιατί εκείνη την εποχή είχες και πολύ λιγότερη μνήμη (και μάλιστα σε μορφή 5 & 1/4...) Θα στα θυμήσω εγώ όμως γιατί εκείνες οι βραδιές μπροστά στον AMSTRAD 1640 με τη μαύρη οθόνη του πανάρχαιου και συλλεκτικού πλεόν DOS-άδικου επεξεργαστή κειμένου έχουν γράψει ανεξίτηλα στη δικιά μου μνήμη.

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν...