Είπα πως θα τη γλίτωνα αυτή τη φορά...

αλλά το ίδιο σκατένιο συναίσθημα μου νιώθω πάντα όταν πακετάρω τα πράγματα για να φύγω χτύπησε και πάλι... Πάλι δε φτάσαν οι μέρες, πάλι δεν πρόλαβα να κάνω όσο ήθελα, να δω όσους ήθελα, να πάω όπου ήθελα. Πάλι δε πρόλαβα να χορτάσω τη πόλη και το σπιτάκι μου.


Δε στεναχωριέμαι όμως πολύ. Ξέρω ότι θα μου περάσει την ώρα που θα ανοίξουμε μαζί την πόρτα του νέου μας σπιτιού... :)

so... Μύρινα here we come...ρακέτες τσεκ, πετσέτες τσεκ, ψάθες τσεκ, ομπρέλα τσεκ, 500άρα check!

Να έχουμε μια ακόμα όμορφη σχολική χρονιά!