Τι Mitnik και πράσινα άλογα με λες τώρα....

Στο ένα από τα έξι δημοτικά που πηγαίνω το "εργαστήριο πληροφορικής" (ένα προκάτ λυόμενο, που λειτουργεί και ως τάξη στο πρωινό) είχε τρεις υπολογιστές και καμμιά 15αριά ζιζάνια. Λέω είχε, διότι η καταστροφική πλημμύρα που έπληξε το χωριό πριν τα χριστούγεννα τους πήρε παραμάζωμα (τα ζιζάνια περιέργως γλιτώσανε...). Στην καταγραφή και αποτίμηση των ζημιών, μετά απο πολύ σκούπισμα και πιστολάκι καταφέραμε να κάνουμε τους δύο να δουλέψουν. Και για να μην έχω παράπονο κουβαλήσαμε και έναν super-duper-extra-full tower ο οποίος προφανώς λειτουργούσε ως server σε κάποιο τοπικό δίκτυο.Τ'ελεια θα σκεφτεί κανείς. 3 πριν-3 μετά. I wish... Ξεκινάω το τέρας (το οποίο είχε και zip drive παρακαλώ) , ΝΤ λειτουργικό, bootάρει μια χαρά, μου βγάζει την οθόνη του login, give the password S.A.G.A.P.O, πιο είναι το password ρε παιδιά;;; κανείς δεν ήξερε. Δοκιμάζω μερικά στη τύχη, τίποτα. Έτσι είσαι λέω; Θα σου φέρω προγραμματάκι και θα σου σβήσω ότι password έχεις και δεν έχεις. Πάω την άλλη βδομαδα με το bootable cdάκι μου το οποίο όμως αρνείται να κάνει boot... Κοιτάω το BIOS μια χαρά... Το βάζω στο διπλανό υπολογιστή bootάρει κανονικά... Ε, λέω κάποιο πρόβλημα θα έχει το cd-rom. Θα επανέλθω με bootable δισκέτα! Next week, η ιστορία επαναλαμβάνετε... Δεν κάνει boot ούτε από δισκέτα... Και ενώ κάθομαι και τον κοιτάω με το βλέμμα της αγελάδας τσακ! χτυπάει ο σκληρός στον διπλανό υπολογιστή (αυτόν που στεγνώναμε...). Η αναλογία γίνετε 1:15 και ο αγώνας για το ποιός θα πρωτοπιάσει το μοναδικό ποντίκι σκληρός και βρώμικος (σκουντήγματα, μαλλιοτραβήγματα, τσιμπήματα και χτυπήματα πάνω και κάτω από τη μέση). Βάζω το live cd του ubuntu σε αυτόν με το χτυπημένο δίσκο και προσπαθώ να μαντέψω το password του τέρατος. Η ώρα περνάει το ubuntu διαβάζει και διαβάζει από το cd αλλά δε λέει να φορτώσει, και εγώ έχω δοκιμάσει ότι βλακεία μου έχει κατέβει στο μυαλό για password. password...password...password...ρε λες???????γράφω "password" πατάω enter ΚΑΙ ΜΠΑΙΝΕΙ!!!!!!Αρχίζω να χοροπηδάω και να φωνάζω απίστευτο!απίστευτο! και βλέπω τη δασκάλα του ολοημέρου να με κοιτάζει με απορία! Άντε να της εξηγήσεις τώρα! :)

Desperate measures

Λύθηκε το μυστήριο της περίεργης συμπεριφοράς του ασύρματου πληκτρολογίου μου...

Μετά από μια βδομάδα συνεχούς λειτουργίας, σήμερα το πρωί μουλάρωσε ξανά. Πατούσα connect, δοκίμαζα διάφορες γωνίες λήψης , ακουμπούσα το δέκτη πάνω του, αλλα αυτό τίποτα... Είπα να ξαναλλάξω τις μπαταρίες πάλι τίποτα... Άρχισα να το βαράω και να το πετάω στον αέρα μπας και το συμμορφώσω αλλά μάταια. Έκει που είχα απογοητευτεί και έτσι όπως είχε προσγειωθεί ανάποδα στο κρεβάτι μου είδα τις βίδες του να με καλούν. Έβγαλα και τις 18(!!!) το άνοιξα και αμέσως φάνηκε πιο ήταν το πρόβλημα. Το γνωστό σπυροειδές συρματάκι που πιάνει στον αρνητικό πόλο της μπαταρίας είχε βγεί λίγο από τη θέση του και η μπαταρία ήταν στον αέρα... Κουμπώνοντας και βιδώνοντας τις 17 βίδες (η μία κάπου παράπεσε, ίσως να την έκλεισα και μέσα!) δε μπορούσα παρά να χαμογελάσω στη σκέψη...

fantus - logitech 1-0

;)

Διαπίστωση...

Όταν τα πόδια σου είναι πιασμένα ΤΡΕΙΣ μέρες αφού έχεις χορέψει ΕΝΑ χασαποσέρβικο, αρχίζεις και ανησυχείς για τη φυσική σου κατάσταση...

The sound of silence...

...θα κάνω πολύ καιρό να ακούσω απ' ότι φαίνεται...Η πρώτη απόπειρα να κάνω το κουτί μου πιο ήσυχο δεν είχε και πολύ καλά αποτελέσματα... Βγάζοντας ένα-ένα τα ανεμιστηράκια και τις συσκευές κατέληξα ότι την πιο πολύ ζημιά την κάνει το ανεμιστηράκι της CPU (Athlon XP 2400+) και ο 40ρης σκληρός. Όπως λέει και ο Alex μία είναι η σίγουρη λύση στην περίπτωσή μου: ωτοασπίδες...

Μαζί με το τροφοδοτικό πήρα και ασύρματο πληκτρολόγιο-ποντίκι της Logitech. Τρόμαξα να κάνω το πληκτρολόγιο να δουλέψει...Τι PS/2, τι USB όλα τα δοκίμασα αλλά αυτό connect γιοκ!
Είχα ήδη απελπιστεί και ήμουν έτοιμος να το στείλω από εκεί που ήρθε όταν ξαφνικά με λυπήθηκε! Είχα αλλάξει τις μπαταρίες της συσκευασίας με τις μπαταρίες του τηλεχειριστηρίου του αρκουδίσιον και επιτέλους έδωσε σήμα! Βέβαια είμαι σίγουρος πως τις είχα ξαναβάλει και πιο μπροστά χωρίς να δουλέψει αλλά... αφού παίζει ΔΕΝ το πειράζουμε και ούτε ρωτάμε πολλά πολλά!

Ένα ακόμη X-file για τον υπολογιστή μου.

Mr Computer

Και εκεί που είσαι σίγουρος ότι τα έχεις ακούσει όλα...

Περπατάω ανυποψίαστος στο προαύλιο του σχολείου όταν ξαφνικά ενα τσούρμο πολύχρωμα παιδάκια τρέχουν κατα πάνω μου φωνάζοντας: "Ο υπολογιστής!!! Ο υπολογιστής!!!"

Μου φαίνεται πως κάτι δεν εξήγησα καλά στις βασικές έννοιες της πληροφορικής... :)

Μπαμπά μην τρέχεις...

Προφανώς το γνωστό moto δε αγγίζει και πολύ το ντόπιο πληθυσμό. Έχω αγανακτήσει με τον τρόπο που οδηγούν. Και όσο και αν ήθελα να πιστέψω στην αρχή οτι ήταν μεμονομένες περιπτώσεις τελικά δυστυχώς είναι ο κανόνας. Κάθε φορά που βγαίνω στον δρόμο είναι σαν να βλέπω σκηνές από το Final Destination. Μερικά παραδείγματα για να καταλάβετε...

Final Destination 1 - Η προσπέραση:

Το κλασικό αγροτικό φορτηγάκι μπροστά, ο δύσμοιρος εγώ από πίσω και ο έχω-βαρεθεί-τη ζωή-μου ανυπόμονος king of the road ακόμη πιο πίσω. Το επικεφαλής φορτηγάκι κόβει ταχύτητα και ανάβει φλας για να στρίψει αριστερά. Ο ανυπόμονος οδηγός ήταν που ήταν ανυπόμονος με το που διαπιστώνει ότι η ταχύτητα της πομπής μειώνεται και άλλο δεν το πολυσκέφτεται: αλλάζει λωρίδα (εννοείται χωρίς να ανάψει φλας-χάσιμο πολύτιμου χρόνου) και αρχίζει την πολλαπλο-προσπέραση σε έναν δρόμο που με το ζόρι χωρούν δύο ΙΧ δίπλα-δίπλα. Το φορτηγάκι εν τω μεταξύ αμέριμνο ετοιμάζεται να μπεί και αυτό στην αριστερή λωρίδα για να στρίψει. Ο Shumi τον βλέπει αλλά ως γνωστόν το ποτάμι δε γυρίζει ποτέ πίσω και αποφασίζει να δοκιμάσει την τύχη του. Έχει ήδη προσπεράσει εμένα και έχει φτάσει σχεδόν δίπλα απο το φορτηγάκι ενώ εγώ πατάω κόρνες, κουνάω χέρια-πόδια και επικαλούμαι όσες θείες δυνάμεις μπορώ να θυμηθώ. Ευτυχώς ο μπροστινός κάτι ψιλιάζεται και καταφέρνει τελευταία στιγμή να κόψει δεξιά καθώς ο Χάρος περνάει ξυστά δίπλα του και συνεχίζει ακάθεκτος την πορεία του...

Final Destination 2 - Suprise!!! :

Εδώ στο νησί κάθε στροφή σου κρύβει μια έκπληξη. Και δυστυχώς συνήθως είναι το ZONK. Μπορεί να είναι προβατέλι-κατσικέλι, ή γαιδουρέλι ή αν είσαι αρκετά άτυχος κάποιο αγροτικέλι φορτηγέλι που αποφάσισε να πάρει λιιιιίγο πιο κλειστά τη στροφή από ότι θα πρεπε...

Final Destination 3 - The truth is out there... :

Επίσης εδω πέρα συμβαίνουν αρκετά ανεξήγητα φαινόμενα που έχουν να κάνουν κυρίως με οχήματα που ενώ θα περίμενες να τα συναντήσεις στο δρόμο, αυτά εμφανίζονται συχνά πυκνά πάνω σε δέντρα, να αιωρούνται στη άκρη του γκρεμού στηριζόμενα στη μία μόνο ρόδα ή ανάποδα στο τέλος του γκρεμού. Μάλλον έχει να κάνει με τα ισχυρά ηλεκτρομαγνητικά πεδία που εμφανίζει το νησί. (ωχ μισό λεπτό μπερδεύτηκα , αυτό είναι στο νησί του LOST!)

Μέ όσους ντόπιους έχω μιλήσει ΟΛΟΙ ΜΑ ΟΛΟΙ έχουν συμμετάσχει σε κάποιο σοβαρό ατύχημα και παρολα αυτά παραπονιούνται ότι δεν έχουν καλούς δρόμους. Και ρωτάω εγώ... Όταν τρέχουν σαν τρελοί σε δρόμους πραγματικά κακούς που εκ των πραγμάτων δε μπορούν να αναπτύξουν πολύ μεγάλη ταχύτητα, τι θα γίνει αν τους φτιάξουν και δρόμους;;;

Και απαντάω εγώ: Πολύ απλά θα έχουν περισσότερα θανατηφόρα ατυχήματα.

Είναι τόσο άσχημο να παίρνεις στο ψιλό τη ζωή σου και τη ζωή των άλλων...

Φυσάει...

Ξύπνησα σήμερα και είδα από το παράθυρο τους γλάρους να πετάνε ανάποδα... Μου ήρθε στο μυαλό το βιβλίο που είχα δει προχτές, Σουρρεαλιστικός τρόπος να ξεκινήσει η μέρα μου!