διαδρομές...

Μετά από πολλούς μήνες δισταγμού, πήρα τελικά την απόφαση να δοκιμάσω την εναλλακτική διαδρομή για την εξωτική Μαραθούσα. Είχα πάρει ήδη μια καλή πρώτη γεύση την Παρασκευή πηγαίνοντας προς την Αρναία, αλλά λίγο το ότι βιαζόμουνα, λίγο ότι οδηγούσα προσπαθώντας να ξεκολλήσω τις τσίμπλες από το μάτι δεν την εκτίμησα ιδιαίτερα. Σήμερα όμως είχα όλη τη χρονική άνεση να το παίξω περιπετειώδης και έτσι το φανάρι της Γερακαρούς με βρήκε να στρίβω δεξιά αποχαιρετώντας με ανακούφιση το κονβόι από νταλίκες με το οποίο θα ερχόμουν αντιμέτωπος όπως και κάθε άλλη Τρίτη. Έτσι έβαλα ρότα προς την καρδιά της Χαλκιδικής προς μέρη και χωριά άγνωστα σε μένα (και σε πολλούς άλλους αν κρίνω από το ότι σε όλη τη διαδρομή συνάντησα 1 τρακτέρ, 1 φορτηγάκι και έναν παππού με ποδήλατο). Δε χρειάστηκε να κάνω πολλά χιλιόμετρα για να βρεθώ να οδηγάω ανάμεσα σε απέραντα καταπράσινα λιβάδια, μικρά ποταμάκια και όμορφα μικρά δασάκια. Ήταν τόσο όμορφες όλες αυτές οι εικόνες. Έκοψα ταχύτητα για να τις χορτάσω όσο περισσότερο γινόταν. Σταμάτησα πάνω σε ένα ποταμάκι που διέσχιζε το δρόμο. Κυριολεκτικά τον διέσχιζε,όχι περνούσε από κάτω! Μου ‘ρθε κατευθείαν στο μυαλό πόσο πολύ μου έχει λείψει το πράσινο και γενικά πόσο έχουμε χάσει την επαφή με τη φύση ζώντας στην πόλη που το μόνο που βλέπεις είναι τσιμέντο και αυτοκίνητα. Θυμήθηκα το χωράφι πίσω από το σπίτι μου (που τώρα έχει γίνει σχολείο) και που πιτσιρίκια με τη Δέσποινα φτιάχναμε διαδρόμους μέσα στα ψηλά χορτάρια μέχρι το κέντρο του χωραφιού και καθόμασταν εκεί μέχρι να βραδιάσει περιμένοντας κάποιο αστέρι να πέσει (ή την κυρά-Ουρανία να χαλάει τον κόσμο με τις φωνές στη γειτονιά ψάχνοντας την κόρη της!). Θυμήθηκα και την απίστευτη φαγούρα που με έπιανε όταν γύριζα σπίτι με όλα αυτά που με είχαν περπατήσει...

Αναγκαίο κακό η ζωή στη πόλη. Έχει τους πειρασμούς της που δύσκολα μπορείς να τους απαρνηθείς. Χαίρομαι τουλάχιστον που πλησιάζει το Πάσχα και η Πρωτομαγιά και όλο και κάποια εξόρμηση θα καταφέρουμε να κάνουμε! Αρκεί να μη συμπέσεις με την επιθυμία των υπόλοιπων συμπολιτών σου και καταλήξεις να απολαμβάνεις την ύπαιθρο από το παράθυρο του αυτοκινήτου σου σε κάποιο μποτιλιάρισμα!